Η ηλιακή ακτινοβολία ευθύνεται για μια σειρά από παθολογίες στα μάτια, οι οποίες εμφανίζονται μετά από χρόνια έκθεση στον ήλιο. Η βλάβη στους οφθαλμούς από υπεριώδη ακτινοβολία (UV) είναι αθροιστική. Ακόμα και μικρά ποσά ηλιακής ακτινοβολίας όμως, αυξάνουν τις πιθανότητες οφθαλμικής βλάβης. Ξεκινώντας από τους εξωτερικούς χιτώνες του οφθαλμού, η γήρανση του ευαίσθητου λεπτού δέρματος των βλεφάρων από την UV έρχεται πιο γρήγορα από το υπόλοιπο δέρμα. Αποτέλεσμα είναι οι πρώιμες ρυτίδες γύρω από τα μάτια. Η ηλιακή ακτινοβολία μπορεί να προκαλέσει επίσης την εμφάνιση όγκων στα βλέφαρα, όπως επιθηλιώματα και μελανώματα, τα οποία χρήζουν έγκαιρης χειρουργικής αφαίρεσης.

Ο επιπεφυκότας προσβάλλεται σχετικά εύκολα από την υπεριώδη ακτινοβολία. Έτσι μπορεί να προκληθούν παθήσεις όπως το πτερύγιο, μια εκφύλιση του επιπεφυκότος κατά την οποία δημιουργείται μια ινοαγγειακή μεμβράνη πάνω στον κερατοειδή, που αυξάνει προς το κέντρο του. Αν μεγαλώσει αρκετά πρέπει να αφαιρεθεί χειρουργικά. Επίσης το καρκίνωμα του επιπεφυκότος, πιο σπάνιο, έχει ως παράγοντα κινδύνου τις υπεριώδεις ακτίνες.

Ο κερατοειδής επίσης μπορεί να προσβληθεί από την UV. Το αποτέλεσμα είναι η φωτοκερατίτιδα από ηλιακό φώς, κατά την οποία ο ασθενής έχει πόνο, έντονη φωτοφοβία, και δυσκολία να ανοίξει τα μάτια του. Είναι μια οξεία κατάσταση που με την κατάλληλη αγωγή από τον ειδικό περνά σε 24 ώρες, αλλά προδιαθέτει σε επιπλοκές αργότερα στη ζωή.

Η μακροχρόνια έκθεση στον ήλιο έχει ως συνέπεια την μείωση της διαύγειας του κρυσταλοειδούς φακού του ματιού, προκαλώντας καταρράκτη. Επομένως η ηλιακή ακτινοβολία είναι παράγοντας κινδύνου για την εμφάνιση του γεροντικού καταρράκτη. Οι υψηλής ενέργειας ακτίνες του ήλιου, το λεγόμενο μπλε φως, δηλαδή το φως εκείνο που όταν πέφτει σε μια γυαλιστερή επιφάνεια μας στραβώνει, είναι υπεύθυνο και για βλάβες στον αμφιβληστροειδή χιτώνα, τον βυθό του ματιού. Η εκφύλιση της ωχράς κηλίδας που σχετίζεται με την ηλικία είναι μια από τις συνέπειες της μακροχρόνιας έκθεσης στον ήλιο. Η ωχρά κηλίδα είναι η κεντρική περιοχή του αμφιβληστροειδούς χιτώνα στην οποία εστιάζονται τα οπτικά αντικείμενα. Η βλάβη που προκαλείται με την πάροδο του χρόνου είναι μη αναστρέψιμη και οδηγεί στην σταδιακή και ανώδυνη απώλεια της κεντρικής όρασης. Για την βλάβη που δημιουργείται δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα!